Praca nad sferą mentalną zawodnika stała się w chwili obecnej pełnoprawną częścią jego treningu. Istotny wpływ czynników psychologicznych na ostateczny wynik jest podkreślany zarówno przez trenerów, jak i przez samych zawodników. Badania przeprowadzone przez T. Orlicka i J. Partingtona wykazały, że spośród trzech głównych elementów przygotowania zawodnika do startu – fizycznego, technicznego i psychicznego – tylko ten ostatni tłumaczy w sposób istotny statystycznie miejsce zajęte w rankingu olimpijskim1. Szczególne miejsce w treningu psychologicznym zajmują techniki redukcji stresu oraz stworzone na ich podstawie metody relaksacji. Start w zawodach jest dla zawodnika źródłem silnych przeżyć emocjonalnych. Niepewność wyniku, oczekiwania otoczenia i własne, często wygórowane aspiracje mogą stać się źródłem stresu uniemożliwiającego udany występ. Pewien określony poziom pobudzenia jest konieczny i niezbędny w sytuacji rywalizacji sportowej. Pokonywanie przeszkód jest czymś naturalnym i akceptowanym przez każdego z nas. W takich przypadkach stres spełnia funkcję mobilizującą, większe bowiem wymagania nowej czy trudnej sytuacji powodują, iż efektywniej wydatkujemy naszą energię i siły. Jeśli zostanie przekroczona granica tego „pozytywnego stresu”, mamy do czynienia z dystresem, czyli ze stresem nadmiernym lub negatywnym.